Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Duo Reges: constructio interrete. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Quocirca eodem modo sapiens erit affectus erga amicum, quo in se ipsum, quosque labores propter suam voluptatem susciperet, eosdem suscipiet propter amici voluptatem.
Beatum, inquit.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Si longus, levis;
Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Ut aliquid scire se gaudeant? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Age, inquies, ista parva sunt.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus
verbum nullum est, quod non intellegatur?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Sed ille, ut dixi, vitiose. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

  1. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
  2. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.
  3. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
  4. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.